Vaarwel Black Sabbath!

- ook ik keek naar de live stream

Hey,

Leuke shows gezien afgelopen week in Hall of Fame en Effenaar! Mijn reviews daarover kun je vinden in de links, stukje verderop in deze nieuwsbrief. Een bijzondere show die ik thuis op de bank zag, was natuurlijk het laatste optreden van Black Sabbath in Birmingham. Yes, ook ik keek de livestream. In het exclusieve artikel van deze week meer daarover.

Ik wil jullie nog maar even wijzen op de show die ik georganiseerd heb in Blue Collar Café Eindhoven. Voor ongeveer een tientje ben je binnen om wat lekker groove metal en hardcore te aanschouwen. Koop vooral je kaartje in de voorverkoop, want dan maak je kans op een speciale goodie bag met merch van de bands, Blue Collar Café en Heavy Stone. Tickets koop je hier.

Vaarwel Black Sabbath!

Op 5 juli was het dan zover… Het laatste concert van Black Sabbath in hun geboorteplaats Birmingham. En om dat speciaal cachet te geven was er een keur van bands aanwezig als een soort voorprogramma. Daar een kaartje voor bemachtigen was, op zijn zachtst gezegd, niet eenvoudig. Iedereen wilde er bij zijn, die dag dat, toch wel de aartsvaders van heavy metal, hun laatste noten op het podium zouden spelen. Het werd een commercieel circus, wel toevertrouwd aan frontman Ozzy Osbourne’s vrouw en manager Sharon.

Ik was er helaas niet live bij, maar keek met een handjevol vrienden, onder het genot van een speciaalbiertje, een Jochempje en wat Nozem, de live stream. Ik hoorde best wat mensen klagen over het feit dat je er rond de 30 euro voor kwijt was. Maar hey, we hebben gekeken van 16:00 tot na middernacht, per uur viel dat bedrag best mee.

Alle bands speelden eigen werk, aangevuld door een Black Sabbath cover. De eerste band was Mastodon. Met gastpercussie van Danny Carey (TOOL), Eloy Casagrande (Sepultura) en Mario Duplantier (Gojira) was het gelijk wat unieks. Rival Sons, nog meer geïnspireerd door Led Zeppelin dan Black Sabbath was de volgende. Door hun muzikale stijl paste hun versie van Electric Funeral (van album Paranoid) prima in hun eigen setlist. Anthrax knalde vervolgens met hun eigen hit ‘Indians’ en ‘Into the Void’ (van Black Sabbath album Masters of Reality). Wat mij betreft één van de energiekere optredens kwam vervolgens van Halestorm. Zij kozen een Ozzy Osbourne cover, ‘Perry Mason’ en gaven dat een eigen, rauwer randje. Daarop volgde Lamb of God met natuurlijk hun eigen ‘Redneck’ en meer, waaronder Sabbath nummer ‘Children of the Grave’. Daarop kon je wel horen dat de cleans van Randy Blythe niet zijn sterkste kant zijn.

Daarna was het tijd voor de eerste, door muzikaal directeur Tom Morello (Rage Against The Machine) gecureerde supergroep van de dag. Het zou ook meteen de beste zijn. Nuno Bettencourt (Extreme), Mike Bordin (Faith No More), Dave Ellefson (Dieth, ex-Megadeth), Lzzy Hale (Halestorm), Jake E. Lee en Adam Wakeman (Ozzy Osbourne), de drummer van Sleep Token, Scott Ian en Frank Bello (Anthrax), Yungblud, Whitfield Crane (Ugly Kid Joe) en David Draiman (Disturbed) speelden een selectie Ozzy en Black Sabbath covers. Het was niet goed hoorbaar via de live stream maar David Draiman kreeg wat boeh-geroep te horen, natuurlijk n.a.v. wat controversiële uitspraken over Israël. Van alle supergroep sets vond ik deze de beste. De artiesten leken het beste op elkaar ingespeeld, de vocalisten klonken het beste en het overall geluid was ook prima in orde.

Na een eerder opgenomen versie van ‘Mr. Crowley’ door komiek Jack Black in spuuglelijke outfit volgde Alice In Chains. Helaas klonk vocalist William DuVall voor zijn doen erg slecht. Gojira speelt nooit een slechte set, dus nu ook niet. Opvallend was dat ze ‘Mea Culpa’ speelden, net als bij de opening van de Olympische Spelen in Parijs. Inclusief zangeres Marina Viotti! Een drum off tussen Travis Barker (Blink-182), Danny Carey en Chad Smith (Red Hot Chili Peppers) was de inleiding voor de tweede supergroep van de dag.

Na verrassende opener ‘Breaking The Law’ van Judas Priest door Danny Carey, Mike Corgan (Smashing Pumpkins), Adam Jones (TOOL), Ruddy Sarzo (Whitesnake, Ozzy Osbourne) en origineel Judas Priest lid K.K. Downing volgende een bijzondere selectie van songs. Naast Osbourne en Sabbath nummers zoals ‘Bark At the Moon’, helaas niet al te best gebracht door Papa V Perpetua (Ghost) en ‘Flying High Again’ door Sammy Hagar van Van Halen) kwam werk voorbij van Montrose en Led Zeppelin. Steven Tyler (Aerosmith) wist te overtuigen met zijn eigen ‘Walk This Way’. Geweldig was zijn versie van ‘Train-Kept-A-Rollin’ waarbij Rolling Stones gitarist Ronnie Wood op gitaar te horen was. Wat een legendes op het podium!

Daarna was het de beurt aan Pantera, of nou ja, de versie daarvan die tegenwoordig op het podium staat. Natuurlijk speelden zij een nummer van Black Sabbath dat ze eerder op de plaat coverden, ‘Planet Caravan’. Grote verrassing was de erg sterke, evil-klinkende cover van ‘Electric Funeral’. Tool had daarna grote schoenen te vullen maar hun versie van ‘Hand of Doom’ voegde wat toe aan het origineel én deed het eer aan. Slayer zal een dag later ook in het V.K. spelen maar hier gaven ze een korte greatest hits set weg met ook een Black Sabbath cover, ‘Wicked World’. Aardige keuze. Ik moet zeggen dat Tom Araya toch wel oud is geworden en zijn stem niet altijd even goed klonk. Maar toch.. Het is Slayer.

Een eerder opgenomen cover van Sabbath ballad ‘Changes’ door Fred Durst (Limp Bizkit) rivaliseert die bekende ‘Behind Blue Eyes’ cover van The Who door hem. Hierna volgde het dieptepunt van de dag. We waren er natuurlijk al bang voor. Axl Rose wist alle zo lekkere Guns N’ Roses nummers wederom te verkrachten met zijn miserabele stemgeluid. Het klonk niet zo slecht als zijn Graspop show een paar jaar terug en heel af en toe hoorde ik nog een sprankje van zijn oude geluid. Grotendeels echter klonk hij als Mickey Mouse die over hete kolen loopt. Een belediging voor het nummer ‘Sabbath Bloody Sabbath’ deed pijn aan de oren. Laat Axl ook maar zijn laatste show spelen.

Natuurlijk was Metallica de laatste naam die mocht spelen voor Ozzy. Het klonk niet onaardig en favorieten als ‘Creeping Death’ en ‘Battery’ kwamen voorbij, samen met Sabbath cover ‘Johnny Blade’. Echter, Lars leek weer eens net wat te langzaam te zijn en James Hetfield klonk niet zijn oude rauwe zelf helaas.

Ozzy Osbourne verscheen dan eindelijk toch, in een soort, met vleermuizen gekerfde, troon op het podium. Hij oogde heel erg blij daar te zijn. Naast hem stond een tafel met zo te zien verschillende medicamenten en andere zaken om ervoor te zorgen dat hij de set kon afmaken. De Parkinson was goed te zien aan zijn typische beenbewegingen, maar hij gaf zich helemaal. En verdomd, het klonk zoveel beter dan ik verwacht had. Hits ‘I Don’t Know’, mijn favoriet ‘Mr Crowley’, ‘Suicide Solution’, ‘Mama I’m Coming Home’ en natuurlijk ‘Crazy Train’ kwamen voorbij. De emotie was niet alleen zichtbaar bij Ozzy. Ook de ogen van het publiek waren nat. En verdorie, het leek me onmogelijk maar toen volgde toch echt een Black Sabbath set. Bill Ward, Tony Iommi en Geezer Butler waren er allemaal bij en in verbluffend goede vorm. De setlist liet zich natuurlijk raden, ‘War Pigs’, ‘N.I.B.’, ‘Iron Man’ en ‘Paranoid’. Vervolgens leek het op de stream of ze dan allemaal ineens vertrokken en Ozzy alleen achterlieten waarop vuurwerk volgde. In werkelijkheid echter, knuffelden ze hem allemaal en kreeg hij nog een taart.

Al met al een mooi evenement. De live stream werd misschien wat te vaak onderbroken voor commercials (ook al was het voor het goede doel) en het was jammer dat de persoonlijke berichten van fans en artiesten vaak in herhaling gingen. Ook zo voor de kleine andere segmenten. Eén band zal de stream zeker geen windeieren hebben gelegd… Totaal onbekende all-female doom band uit Birmingham, Meatdripper kwam diverse keren voorbij in een filmpje. Dat zal velen ertoe hebben bewogen hun muziek op te snorren. Leuk dat een enorme act zo dan toch ook weer aandacht weet op te leveren voor een beginnende band. Dat deed me deugd.

Wat ik wel een beetje jammer vond… Het was toch echt wel het afscheid van Ozzy Osbourne, niet dat van Black Sabbath. Er kwamen alleen Ozzy nummers voorbij, en hij stond duidelijk in het middelpunt, niet de rest van de band. Maar wellicht ook wel logisch. Als ik zo Tony Iommi en Geezer Butler bezig zag kunnen die er nog wel even tegenaan. Ik hoorde sowieso al dat Tony nog veel op stapel heeft staan de komende tijd. Ik kijk er nu al naar uit!

Mijn werk afgelopen week

Review Halestorm in Effenaar

Review After Taste + Unto Others in Hall of Fame

Interview Karen Dio

Short & Heavy Reviews

Reviews die wat te kort en bondig zijn voor mijn andere publicaties, maar die ik je toch niet wil onthouden.

Indifferent Engine – Speculative Fiction

Wat een lekkere post-hardcore plaat. Er zitten screamo elementen tussen en wat rustigere nummers ook. Hoekige riffs en soms ingetogen vocals die me deden denken aan één van mijn favoriete Nederlandse bands (R.I.P.) Face Tomorrow. Maar ook gewoon nummers in de stijl van Defeated, La Dispute en dergelijke acts.

Cwfen – Sorrows

Het spooky intro zet de toon wel een beetje. Cwfen is een fancy manier om ‘coven’ te schrijven. Deze band bestaat naar eigen zeggen uit heuse heksen dan ook. Met elementen van doom, occult rock en goth is dit het beste te omschrijven als post-metal. Atmosferisch, duister, meeslepend. Prachtig.

Confessions of a Traitor – This Pain Will Serve You

Een fijne mix van metalcore en nu metal. Een zware lompe bas, krachtige harsh vocals en af en toe wat verrassend gitaarwerk en clean vocals tekenen dit album. Er wordt ook samengewerkt met een aantal andere, voor mij onbekende, bands omdat collabs de beste manier zijn om op Spotify playlists te komen denk ik. Deze gaan nog wel ergens komen denk ik, dit is een geluid wat het momenteel wel heel goed doet.

Live tips

Welke toffe live shows zijn er komende week?

9-7-2025 013 Tilburg: Pentagram

11-7-2025 Blue Collar Café Eindhoven: Man As Plague + Infliktion (deze organiseerde ik, dus kom vooral kijken en bier met me doen)

12-7-2025 Little Devil Tilburg: Carnivore A.D.

13-7-2025 Muziekgieterij Maastricht: Cradle of Filth

Best of the web

Ik moest wel lachen om dit artikel over de regels van het dragen van bandshirts.

Tot volgende week!

Via deze link vind je alle plekken waar ik nog meer te vinden ben.